უილიამ ბლეიკი 1757-1827 William Blake

უმანკოების სიმღერები

ხეობის თავზე გაისმოდა სიმღერა ლაღი,
მე სალამურზე ვაკვნესებდი საოცარ ჰანგებს,
ვნახე ღრუბელზე ჩამომჯდარი სათუთი ბალღი,
მან კი ღიმილით შემომხედა,ხმა მიყო ასე.

კრავის ამბავი მიმღერეო,მითხრა ანცობით,
ვეღარ ვუთხარი მეც უარი პატარას თხოვნას
და სალამურზე ავაჟღერე ჰანგი ნაცნობი,
ვიმეორებდი,ყურს ვუგდებდი ტირილს და მოთქმას.

მერე გადავდე სალამურიც,ვიმღერე ისე,
კვლავ კაეშანი გავურიე იმ ნაზ გრძნობაში,
ჰანგი გულიდან ამომქონდა ისევ და ისევ,
ბავშვი კი ცრემლად იღვრებოდა ამასობაში.

და ამ სიმღერით დაიწერა ისეთი წიგნი,
ძალზე ადვილად რომ გაიგებს ყველა ჩვენგანი,
ხოლო პატარა გაქრა,სადღაც,ღრუბლების შიგნით,
მე კი ლელიდან ამოვწყვიტე ღერი ლერწამი.

მერე ამ კალმით და სიცოცხლის ნაზი ფერებით,
წყაროს წყალივით,ტკივილებსაც მოვბანე წყლული
და დღემდე ასე,ვწერ სიმღერებს ბედნიერების,
მისი მოსმენით,რომ ბავშვებსაც უთრთოდეთ გული.

  Songs Of Innocence

Piping down the valleys wild
Piping songs of pleasant glee
On a cloud I saw a child.
And he laughing said to me.

Pipe a song about a Lamb:
So I piped with merry cheer,
Piper, pipe that song again--
So I piped, he wept to hear.

Drop thy pipe thy happy pipe
Sing thy songs of happy cheer,
So I sung the same again
While he wept with joy to hear

Piper sit thee down and write
In a book that all may read--
So he vanished from my sight
And I pluck'd a hollow reed.

And I made a rural pen,
And I stained the water clear,
And I wrote my happy songs,
Every child may joy to hear. 

ოჰ, მზესუმზირავ

მზესუმზირავ, გზარავს დროის ცელი,
დაგითვლია მზის ნაბიჯთა წყება,
ეძებ იმ ტკბილ ჰორიზონტის წერტილს,
სადაც მგზავრთა გზასავალი წყდება.

მჯერა, იქით მიილტვოდნენ ნელა,
ქალწულს თოვლი რომ ფარავდა კრული,
რომ აღდგება საფლავიდან ყველა,
მაშინ შენს გზას ინატრებენ გულით.

Ah Sunflower

Ah Sunflower, weary of time,
Who countest the steps of the sun;
Seeking after that sweet golden clime
Where the traveller's journey is done;

Where the Youth pined away with desire,
And the pale virgin shrouded in snow,
Arise from their graves, and aspire
Where my Sunflower wishes to go! 

სიზმარი

ერთხელ სიზმარმა მიმწუხრისას შეთხზა ჩვენება,
სად ანგელოზთა მოვანება მქონდა სმენილი,
ჩემს სარეცელზე დაიკარგა, თურმე, იმედი,
იქ, სადაც ვწევარ ღამ-ღამობით გულგასენილი.

და მე ბედკრული, მარტოკაცი, ფიქრით გართული,
ასე ვიწექი და სიბნელე ჩამოწვა ირგვლივ,
ჩანდა ტოტები ერთმანეთზე გადახლართული,
გული მტკიოდა, ისეთ რამეს ამბობდა იგი.

"ჩემი ბავშვები გადამქრალან, აღარც დარია,
იქნებ, არც ესმით მამის სუნთქვა, მათთვის ხმობილი,
ახლა ისინი მიწიერის მიღმა არიან,
მოდით, შვილებო, დამიტირეთ და-ცა-მხობილი.

საწუხარია, მაგრამ მაინც ცრემლად ვიღვრები,
ციცინათელა მეუბნება: ნუღარ დაგჩაგროს
ამ ბედისწერამ, ნუღარ ჰგოდებ, ნუღარ იღლები,
დაცხრი, დავანდი, შეცთომილო ღამის დარაჯო.

მე მზის სხივი ვარ ჩამავალი, გაქრა სისხამი,
სანამ ის ხოჭო გზას შემოწერს, ვდგავარ და ვტირი,
მის ზუზუნს მივდევ, როგორც კენტი და ნარისხალი,
ის ობოლია, მაწანწალა, მსხემი და მწირი.

A Dream

Once a dream did weave a shade
O'er my angel-guarded bed,
That an emmet lost its way
Where on grass methought I lay.

Troubled, wildered, and forlorn,
Dark, benighted, travel-worn,
Over many a tangle spray,
All heart-broke, I heard her say:

'Oh my children! do they cry,
Do they hear their father sigh?
Now they look abroad to see,
Now return and weep for me.'

Pitying, I dropped a tear:
But I saw a glow-worm near,
Who replied, 'What wailing wight
Calls the watchman of the night?

'I am set to light the ground,
While the beetle goes his round:
Follow now the beetle's hum;
Little wanderer, hie thee home!'

მე გავიგე, ანგელოზი გალობდა

მე გავიგე, ანგელოზი გალობდა,
დედამიწას ასდიოდა ბუღი,
პატიება, სიბრალული, წყალობა
შეანელებს წუთისოფლის დუღილს.

და მთელი დღე რომ ამგვარად მღეროდა,
იდგა ზვინად აღმართული ქერი,
მზეც დაიძრა მერე ბინდის ჩეროდან
და ზვინებმა შეიცვალეს ფერი.

მე გავიგე ბელზებელის ციება,
მისი წყევლა გადმოჰქონდა ბალახს,
არ იქნება ქვეყნად მიპატიება,
ყველა ღარიბს თუ სიკვდილი დახრავს.

ჩვენ ვიქნებით სიბრალულის მომრევი,
ჩვენებრ ტკბილად თუ იცხოვრებს ყველა,
მის ამ წყევლას მზე გადაჰყვა შორეთში,
ზეცამ წარბი შეიჭმუხნა ნელა.

და გაწვიმდა, მოიქუფრა ცარგვალი
და ხორბალი წვიმის წვეთით დალბა,
მრავლდებოდა უბედობის მაგვარი
მშვიდობაც და პატიებაც, ალბათ.

I Heard an Angel

I heard an Angel singing 
When the day was springing,
'Mercy, Pity, Peace
Is the world's release.'
Thus he sung all day
Over the new mown hay,
Till the sun went down
And haycocks looked brown.
I heard a Devil curse
Over the heath and the furze,
'Mercy could be no more,
If there was nobody poor,
And pity no more could be,
If all were as happy as we.'
At his curse the sun went down,
And the heavens gave a frown.
Down pour'd the heavy rain
Over the new reap'd grain ...
And Miseries' increase
Is Mercy, Pity, Peace.


დილა

მზე წამოიჭრა აღმოსავლეთით,
ემოსა სისხლი, ოქროს არშია,
წყენა იშიშვლა დაუფარავი,
ცეცხლი ყლორტებად გამოარჩია,
მერე და-ცა-ტკბა, ერთ დროს მზარავი.


Day

The Sun arises in the East,
Cloth'd in robes of blood and gold;
Swords and spears and wrath increast
All around his bosom roll'd
Crown'd with warlike fires and raging desires.

ბაღი სიყვარულისა

მე მოვიხილე სიყვარულის სათუთი ბაღი,
მუნ ის სუფევდა, რაც არასდროს მქონდა ნახული,
აღმართულიყო ბაღის გულში წმინდა ტაძარი,
მდელოც ყვაოდა, იქ, სიტურფეშემონახული.

მაგრამ, რატომღაც, დახშულიყო ტაძრის კარიბჭე,
იქ შესასველი ვერ დავლანდე ერთი კარიც და
რომ მოვტრიალდი სიყვარულის წმინდა ბაღისკენ,
ყვავილებისგან გაძარცვული ველი დამიხვდა.

და საფლავებსაც ყვავილები ეფინა ბაღში,
მოფენილოყო ფიქალები და აკლდამები,
მეჩვენებოდა სიხარულით იმ ნაზ წიაღში,
ანაფორებით შემოსილი წმინდა მამები.

I went to the Garden of Love,
And saw what I never had seen; 
A Chapel was built in the midst,
Where I used to play on the green.

And the gates of this Chapel were shut
And 'Thou shalt not,' writ over the door; 
So I turned to the Garden of Love
That so many sweet flowers bore.

And I saw it was filled with graves,
And tombstones where flowers should be; 
And priests in black gowns were walking their rounds,
And binding with briars my joys and desires.

ინგლისო, გამოიღვიძე! გამოიღვიძე! გამოიღვიძე! გამოიღვიძე, ო, ინგლისო, კმარა წვალება! ჲერუსალიმი- დაი შენი გიხმობს ვედრებით, რად გნებავს ძილი, მიმწუხრი და გარდაცვალება, რად გნებავს ჩუმად დაიხუროს შენი კედლები. თავის ფეხისხმა ამ ველებმა შეიცნეს ნებით, ნაზად ესმოდათ აძგერება და ხმა გულისა, შენს კარიბჭესთან მოვიხილეთ სიონის გზები და ჟამი დადგა ლხინისა და სიყვარულისა. ისევ ბრუნდება ის დრო-ჟამი, ძველი დიდება, ჩვენი სულები მოილხენენ, დღემდე უბრები, იხსნება კოშკი უფლის კრავის დასამკვიდრებლად ინგლისის მწვანე და საამო ფანჩატურებით.

England! awake! awake! awake!

England! awake! awake! awake! 
Jerusalem thy Sister calls! 
Why wilt thou sleep the sleep of death 
And close her from thy ancient walls? 

Thy hills and valleys felt her feet 
Gently upon their bosoms move: 
Thy gates beheld sweet Zion's ways: 
Then was a time of joy and love. 

And now the time returns again: 
Our souls exult, and London's towers 
Receive the Lamb of God to dwell 
In England's green and pleasant bowers.

ისინი გაჰყვნენ უძველეს ხანას

ისინი გაჰყვნენ უძველეს ხანას, გადაიარეს ინგლისის მთები, კრავია უფლის წიაღთა თანა, ამ საძოვრების ყურებით ვთვრები. და ღვთაებრივი, წმინდა უწყება აბრწყინებს ღრუბლის ბორცვებს და ახოს, აქ აშენდება ჲერუსალიმი, ამ ბნელ, სატანურ წისქვილთა ახლოს? მომეცით მწველი, ოქროს სასმური, ვნების ისარი მარგუნეთ მეტი, ღრუბლებო, შუბი, ბრძოლის ალმურით ან ცეცხლოვანი მომგვარეთ ეტლი. არ დამშრეტია ბრძოლის სახმილი, ჩემს ხელში დაშნას აროდეს სძინავს, სანამდე წმინდა ჲერუსალიმი არ დაამშვენებს ინგლისის მიწას.

And Did Those Feet In Ancient Time

And did those feet in ancient time
Walk upon England's mountains green?
And was the holy Lamb of God
On England's pleasant pastures seen?

And did the Countenance Divine
Shine forth upon our clouded hills?
And was Jerusalem builded here
Among these dark satanic mills?

Bring me my bow of burning gold!
Bring me my arrows of desire!
Bring me my spear! O clouds, unfold!
Bring me my chariot of fire!

I will not cease from mental fight,
Nor shall my sword sleep in my hand,
Till we have built Jerusalem
In England's green and pleasant land.

 * * *

მომიტანე ეგ წერაქვი ძველი,

ეგ ნიჩაბიც მომაწოდე ბარემ,

სადღაც, აქვე, სამარეა ჩემი,

თქვენც, ქარებო, დაიძარით მალე!

  ცხედარი რომ საფლავს მიებარება,

  თიხა ხდება მთელი მისი არსება.