გიორგი სიჭინავა
* * *
გასწორებულან ზღვა და ქედები,
დავდივარ, აღარ მეიმედები,
ვარ სათაკილო, (ყოფნას დავზარდი)
ხმელი ტოტიდან ამონაზარდი.
ეს სამყოფელი როგორ გამცილდა,
შენ უნდა მყავდე ქვეყნად საცინრად,
დაუნგრევიათ ქარიშხლებს ოხვრით,
მიტოვებული პოეტის ქოხი.
* * *
გამანგებე ზღვა დო გვალა,
გილურქუ დო გილვოვალა,
რინა ნობღვე სათაკილო -
ხუმლა ჸაშე მუკნაფალა.
ჩქიმო ვარე თე ოფუტე,
გაძიცალო ოკო პუნდე,
ქარ-ბორიას გაკურღვაფუ
ლერსიშ მაჭარალიშ ჸუდე.
ყოფნა მინდა პელაზგური
ის სხვაგვარი მხედავს თვალით,
სულ სხვაგვარი გულით დნება,
მექიშპება აისამდე
პელაზგური სიზმრის წყება.
იქით ტირის პირამიდა,
ხოლო აქეთ-კელასური
და დილამდე არ ნელდება
ზმანებები პელაზგური.
ცხენისწყალს და ენგურს შუა
ჩავინავლე, როგორც ბური,
ისევ ფრთების გაშლა მინდა,
ყოფნა მინდა პელაზგური!
რინა მოკო პელაზგური
ინა შხვანერი თოლით მორწყე,
გვალო შხვანერი ელაძ გური,
მიბურჯუანც გოთანაშა
მა სისმარეფი პელაზგური.
ევრე ინგარც პირამიდა
დო ათავრე კელასური
დო ვამოთხუ გოთანაშა
მა სისმარეფი პელაზგური.
ინგირი დო ცხენწყარ შქას
ქენიფხვილჲ დო ქელაბღური;
ფსუაში გოფაჩუა მოკო,
რინა მოკო პელაზგური!
გვალო შხვანერი ელაძ გური,
მიბურჯუანც გოთანაშა
მა სისმარეფი პელაზგური.
ევრე ინგარც პირამიდა
დო ათავრე კელასური
დო ვამოთხუ გოთანაშა
მა სისმარეფი პელაზგური.
ინგირი დო ცხენწყარ შქას
ქენიფხვილჲ დო ქელაბღური;
ფსუაში გოფაჩუა მოკო,
რინა მოკო პელაზგური!
No comments:
Post a Comment